Brúðarkjóllinn

Eftir að hún fór inn í brúarkjólamátunina ákvað hann að rölta um nágrennið. Hann mátti ekki fara inn með henni og sjá brúðarkjólinn. Hann var yfir sig hamingjusamur eins og strákhvolpur, ástfanginn og glaður í hjarta.

Hann fór inn í bókabúð þar rétt hjá. Hann langaði til að gefa henni gjöf í tilefni dagsins. Reyndar langaði hann alltaf til að gefa henni gjafir, stórar og smáar. Hann elskaði hana óstjórnlega mikið. Allt fallegt sem hann sá minnti á hana, öll fallegu lögin og textarnir sem fjölluðu um ást snertu hann í hjartastað og hann sjá fyrir sér augun hennar. Þessi einstöku dökku augu sem voru full af ást og blíðu.

Hann fann ekki neitt sem passaði í bókabúðinni. Keypti þó styttu af hundi sem hann langaði að gefa dóttur hennar. Rölti áfram um nágrennið og fann blómabúð. Þar inni keypti hann stóra fallega rós. Hann langaði að gleðja hana, sýna henni hvað honum þótti vænt um það sem hún var nú að gera. Gefa henni rauða rós þegar hún kæmi út og væri búin að finna kjólinn. Kjólinn sem hann mátti ekki sjá en vissi að var ofboðslega fallegur, bara þegar hún væri í honum.

Sólin skein.

Hann langaði að setjast á  bekk og lesa blað. Innra með sér var hann svo rólegur, hafði aldrei fundið svona innri ró áður í lífinu. Mikið rosalega átti hann fallega framtíð fyrir augum. Sá búð hinum megin við götuna. Gekk yfir og keypti dagblað. Leit á forsíðuna þegar hann gekk yfir gangbrautina og sá ekki svarta bílinn sem kom á of mikilli ferð. Hann dó samstundis.

Fallega tilvonandi konan hans kom út úr búðinni brosandi. Hlakkaði til að segja honum að hún hefði fundið kjól sem væri einmitt hún.  Hann myndi gráta af gleði þegar hún gengi inn kirkjugólfið.

Svona hefði þessi saga getað endað en hún endaði ekki svona.

Heldur svona;

Hann gekk yfir gangbrautina með dagblaðið undir hendinni. Svarti bíllinn kom á of mikilli ferð en hann sá hann í tíma og rétt náði að stökkva frá honum. Bar fyrir sig hægri höndina þegar hann lenti á gangstéttinni og skrámaði sig.

Þegar hún kom út úr búðinni var hann einmitt að koma að bílnum sem hann hafði lagt þar rétt hjá. Hún brosti út af eyrum faðmaði hann og hvíslaði; ég fann æðislegan kjól, þú verður að hafa með þér servíettu í kirkjuna, ég er viss um að þú ferð að skæla.  Hvað kom fyrir höndina á þér, spurði hún þegar hún sá smá blóð seytla út úr skrámunum.

Ég rak mig aðeins í sagði hann.  þetta grær áður en ég gifti mig.  Þau brostu og horfðust í augu. Jæja, drífum okkur á Bæjarins besta og fáum okkur pylsu. Við þurfum að halda upp á þennan fallega dag.
.

 

Æ - æ - æ

Nú fer að kárna gamanið... fyrst var Al-Sjúbbidú-Bratt rænt af gulrótarbændum og nú er búið að taka alla Gíslana líka... hvar endar þetta?

Annars eru nýjar fréttir af Bratti.

Bréf barst frá mannræningjunum :

Landsambandi gulrótarbænda í Bleiksmýrardal hefur borist stuðningsyfirlýsing frá "Svenska visnavennervenskapen"

Svíarnir segja að Brattur hafi móðgað alla Svía með vísangerð sinni þegar hann birti vísuna
"Har du aldrig set foglarna"...  soddan mennesker skal mann kun har í morgenmad... eins og Svíarnir orða það í stuðningsyfirlýsingu sinni.

Brattur hefur bætt um betur og samdi þessa sænsku þjóðvísu í fangavistinni.
Vísan fjallar um það þegar maður er í sumarbústað og í heita pottinum og flugurnar eru að gera mann brjálaðan.

Flugarna í pottarna
De er so mange
Flugarna í pottarna
Jeg er so bange
Flugarna í pottarna
er flere en fimme
Flugarna í pottarna
de kann ikke svimme.

Nú krefjast Svíarnir þess að Al-Sjúbbídú-Bratti verði ekki sleppt fyrr en hann lofar að yrkja ekki meira á sænsku.

Meira seinna.
.

 

.

Gíslar í höndum al-Shabab

Brattur í gíslingu !

****BREAKING NEWS****

Þær fréttir voru að berast rétt í þessu að Brattur hefur verið tekinn höndum af nokkrum gulrótarbændum. Hann er því í gíslingu.

Málavextir eru þeir að Brattur setti niður nokkur gulrótarfræ í vor.

Gulrótarbændur óttast mjög þessa auknu samkeppni.

Þeir halda því Bratti vini mínum föngnum í blautum og köldum gulrótargeymslum norður í Bleiksmýrardal að því að talið er.

Krafa gulrótabændanna er að Brattur lofi að hætta ræktun og snúi sér þess í stað að því að tálga spýtur.

Þegar síðast sást til Bratts þá var hann klæddur grænum kakíbuxum, í gulri indíánaskikkju og með rauðan skúf í peysu.

En snúum okkur þá að veðurspánni.

Gert er ráð fyrir veðri um mestan part landsins þó má búast við eintökum skúrum eða litlum sumarbústöðum í uppsveitum.

Ef að við höfum einhverjar fréttir að færa ykkur af þessu einkennilega mannráni þá brjótum við fréttirnar aftur.
.

 

.

Stærðin skiptir máli

Ég komst að því að stærðin skiptir máli. Ég er 183 cm á hæð.

Við vorum að mála gluggana hjá okkur og veggflöt fyrir ofan þá.

Ákváðum að kaupa okkur álstiga til þess að þurfa ekki að leigja stillans og spara með því talsverðan pening.

Ég var mjög glaður þegar ég steig upp í stigann til að máta hvort ég næði ekki alla leið upp á hæsta punkt þar sem þurfti að mála.

En fyrst þurfti að skrapa gömlu lausu málninguna af. Allt gekk mjög vel framan af en svo kom að því að eitthvað óvænt gerðist á þessum góða degi. Ég teigði mig langt í málningu sem ég sá að var laus og reyndi að ná með sköfunni... teigði mig lengra og lengra... en það hefði ekki ég átt að gera. Stiginn féll á hliðina og ég sveif eins og dýfingamaður á Ólympíuleikunum niður í runnann beint fyrir neðan.
Áhorfendur ráku upp (fagnaðar?) óp.

Ég slapp með minniháttar skrámur... en uppgötvaði eftir fallið að stærðin skiptir miklu máli...

Ef ég hefði verið 387 sentimetrar að hæð þá hefði ég ekki þurft að nota stiga og þá hefði ég aldrei dottið.
.

.

En heppinn er ég að vera bara 1,83 cm að hæð, því ef ég hefði ekki þurft að kaupa stigann þá væri ég vís með að hafa keypt kassa af bjór fyrir þann pening og því hefði ég hæglega getað orðið fyllibytta.