Trú

... ég hef ekki mikið velt trúmálum fyrir mér í gegnum tíðina... hef alltaf haldið því fram að ég væri nærri því trúlaus. Ef sömu hlutirnir eru sagðir nógu oft fer maður að trúa því sem sagt er, jafnvel þó að það sé rangt og þó að maður sé að tala við sjálfan sig.

Hef stundum farið í smá endurskoðun með það hvað ég held að ég sé og hvað ég held að mér þyki.
Hef t.d. alltaf haldið að minn uppáhalds litur sé rauður. Svo fór ég að hugsa um það af hverju vil ég þá ekki hafa alla veggi og gólf rauða hjá mér?  Þá fór ég að efast... kannski finnst mér blár fallegastur... er að vinna í þessu máli núna.

.

 

.

Eins er með trúna... ég er ekki eins trúlaus og ég hélt.

Sagt er að trú hjálpi í erfiðleikum, við ástvinamissi er gott að trúa því að það sé til líf hinum megin... að maður hitti þann sem farinn er yfir móðuna miklu aftur þegar röðin kemur að manni sjálfum... mér finnst gott að hugsa þannig... mér finnst gott að trúa því...
Hinsvegar finnst mörgum Guð vera grimmur og taka of mikið, án skýringa, án tilgangs... og vissulega er það rétt. Þá verður fólk reitt Guði og vill ekkert með hann hafa... og það skil ég vel.

.

 

.

Ég trúi því að þegar maður deyr þá taki eitthvað annað tilverustig við... er samt ekki viss um að okkur sé raðað niður í hólf á þeim stað eftir því hvernig við höguðum okkur í þessu lífi... held við förum öll á sama stað og pælum sameiginlega í því hvað við hefðum getað gert betur á jörðunni og svo komum við aftur á jörðina til að reyna að vera enn betri en áður... lífið eftir dauðann hef ég hugsað mér eins og lífið fyrir lífið... ég meina það liðu ansi mörg ár frá því að tíminn varð til og þar til ég fæddist... og hvað var ég að bardúsa allan þann tíma?

Ég get ekki munað það. En margir upplifa augnablik sem eru eins og endurspeglunarbrot úr fortíðinni. 
Einnig hef ég hitt persónu sem ég er viss um að ég hafi þekkt áður og þá á miðöldum.

En þegar við erum dáin verðum við englar... en er reyndar ekki viss um að við verðum það öll... get ekki ímyndað mér suma með vængi... er hinsvegar viss um að þeir færu mér vel... þó ég sé enginn engill... a.m.k. ekki ennþá...

.

.