Karlmannlegt

... alltaf tek ég mark á Halldóri yfirtuðara og stór bloggvini... hann vildi fá færslu frá mér sem grætti hann ekki... þá fór ég að spegulera í því hvað væri karlmannlegt og hvað ekki... 

 Af hverju er karlmannlegra að munda borvél og bora í vegg... heldur en að brjóta saman þvott???

Af hverju er karlmannlegra að grilla úti á sólpalli heldur en að steikja kleinur inni í eldhúsi???

Af hverju er karlmannlegra að drekka bjór og horfa á fótbolta heldur en að horfa á Spaugstofuna???

Af hverju er karlmannlegra að skafa bílrúðurnar heldur en að þvo stofugluggann???

.

 

.

Af hverju er karlmannlegra að veiða lax heldur en að smyrja nestið???

.

 

.

... bara svona að pæla....

  

Aftur

... rakst á þetta spakmæli... 

Það er ekki það að lesa sem er einhvers virði heldur að lesa það aftur -
J. L. Borges

Datt þá í hug ljóð sem ég hef birt áður... er ekki bara ágætt að lesa það aftur, kæru vinir...

Stjörnurnar mínar.

Um nóttina gengum við
út í niðdimmt myrkrið 
vissum ekkert hvert
við ætluðum
héldumst í hendur
og dáðumst að
stjörnunum

þær blikuðu á
dimmbláum himninum
eins og þær vildu
vísa okkur veginn

ég horfði í augun þín
stjörnurnar mínar

og var tilbúinn
að fylgja þér
á heimsenda
.

 

.

Mælirinn

... einu sinni var saklaus mælir... hann var á gangi úti í sveit með nestið sitt og var ofboðslega hamingjusamur... hann var ekki hræddur við neitt, þó hann væri að hugsa um úlfinn sem át ömmu hennar Rauðhettu...

... hann settist í græna lautu og skoðaði í nestiskörfuna sína, allt góðgætið...

.

 

.

En aumingja mælinn grunaði ekki hvað var framundan... haldið þið að það komi ekki aðvífandi korn með fulla flösku af brennivíni... og hellir vin okkar, saklausa mælinn fullan...

... og hér er það.. kornið sem fyllti mælinn....

.

 

.

... finnst ykkur það ekki ljótt???

 

Engillinn

Ég lofaði Halldóri bloggvini mínum að skrifa eitthvað fallegt í dag....

... ekki get ég skrifað um veðrið, því það er ekki fallegt þessa dagana...

... ekki get ég skrifað um pólitíkina, því hún er aldrei falleg...

... og ekki get ég heldur skrifað um mig...

já... nú veit ég... hér kemur falleg saga...

Einu sinni var maður, sem fann hvíta fjöður sem var föst í peysu konu hans.
Maðurinn mælti:

... ég vissi að þú værir engill, yndið mitt...

... nei ástin mín... þessi fjöður datt af þér... svaraði fallega konan hans þá...

.

.

Mér er ekki til setunnar boðið

... var að velta fyrir mér orðatiltækinu "mér er ekki til setunnar boðið"... getur verið að það sé einhver misskilningur í gangi með þetta???

... venjulega er maður að drífa sig þegar maður segir; mér er ekki til setunnar boðið... og svo er maður bara rokinn...

Ég held þetta þýði: Það er enginn sem bíður mér á klósettið hérna, ég verð því að fara eitthvert annað... og þess vegna er maður að flýta sér svona mikið á næsta klósett...

.

.

 

... nei, bara svona að pæla...

Klemmukarlinn

Vignir Sigurpáll vinnur hjá Skattinum... í alla tíð hefur alltaf unnið maður hjá Skattinum sem heitir Vignir, hafið þið ekki tekið eftir þessu?

Vignir Sigurpáll, eða Viggi Palli eins og vinir hans kalla hann... er ofboðslega sérstakur náungi. Ég hef þó alltaf kunnað vel við hann og spjallað við hann þegar ég á erindi á Skattstofuna, eða þá að ég rekst á hann í heita pottinum.

En af hverju er ég að tala um Vigni Sigurpál, jú vinur okkar  er sjúkur í klemmur... ég veit ekki um nokkra aðra manneskju sem elskar klemmur eins og Viggi Palli gerir.

.


.

Hann á mörg þúsund klemmur af öllum gerðum; venjulegar tréklemmur, plastklemmur í öllum regnbogans litum og frá flestum heimsálfum. Vinir hans sem eru á ferðalögum kaupa oft handa honum poka af klemmum til að færa honum, því fátt gleður hann meira.

Vignir Sigurpáll þolir ekki þurrkara, þeir fara illa með þvottinn og eyðileggja þann möguleika að hengja þvottinn upp með klemmum. Þegar Viggi Palli þvær þvott... þá hengir hann hverja einustu flík upp með klemmum.

Hann notar gular klemmur á alla sokka, rauðar á skyrtur, svartar á buxur og bláar á naríurnar.
Handklæðin eru eingöngu hengd upp með tréklemmum.
Þegar hann hengir upp gardínurnar sínar, þá eru það silfraðar klemmur frá Puerto Rico sem eru notaðar.

Hann er með verkfærakassa í stöflum í þvottahúsinu þar sem hver tegund og litur er geymd í. Framan á verkfærakössunum er síðan mynd af tegundinni sem er í kassanum.

.

 

.

Viggi Palli á líka jólaklemmur. Hann hefur málað margar tréklemmur í rauðu og grænu, skreytt með glimmer og notar þær til að hengja upp jólakúlurnar.

Vignir Sigurpáll, hefur kynnt sér sögu klemmunnar og veit að það var Franz Von Klemmenbart sem bjó til fyrstu klemmuna...

Það er stór mynd af Franz Von Klemmenbart í þvottahúsinu hjá Vigni Sigurpáli.

.

 

.

 

Þar skriplaði á skötu

... þar skriplaði á Skötu... sagði Hálfdán prestur þegar hann sundreið hesti sínum úti fyrir Eyjafirði forðum... hann var á leið í Múlann þar sem tröllskessur áttu heima... hann ætlaði að freista þess að bjarga bóndakonunni úr Málmey sem þær höfðu í haldi sínu...

... margir kannast við þessa þjóðsögu og vita þá líklega að ekki tókst Hálfdáni að bjarga konunni úr höndum tröllskessanna...

... hesturinn rann til á einhverju í sjónum, sem líklega var skata... og þá sagði Hálfdán þetta...

.

.

... en það var ekki það sem ég ætlaði að tala um... ég var að spá í hvort nokkur maður notar þetta orðatiltæki í dag... held þetta hafi verið notað ef fólk rann til í hálku sem  dæmi, og þá hafi verið sagt... þar skriplaði á Skötu...

... þá er pælingin sú... að ef þetta orðatiltæki hrykki upp úr manni t.d. við ungling... héldi hann þá ekki að maðurinn talaði finnsku?

 

Maltextrakt

... eins og flestir vita er Maltölið allra meina bót... það stendur á dósinni...

... einu sinni gerðum ég og vinur minn tilraun... annar okkar drakk Maltöl heila kvöldstund og hinn bjór... um morguninn, daginn eftir, stilltum við okkur svo upp fyrir framar spegilinn til að sjá hvor okkar liti betur út... og hver haldið þið að hafi unnið?... ég eða hann hmmm... þið verðið náttúrulega fyrst að geta upp á því hvor drakk Maltið....

 

Það er vetur og það er kalt
poppið er gott en heldur salt
ég sé engar flugur út um allt

Nú verð ég að fá mér ískalt malt

.

.

Maltextrakt - Nærandi og styrkjandi, gefur hraustlegt og gott útlit -

 - Bætir meltinguna -

 

Inni

... einu sinni fyrir langa löngu... var ég lítill... þá voru engar leikjatölvur til á Íslandi... já, það er svona langt síðan...

... hvað gerðum við krakkarnir þá, í staðinn fyrir að vera í tölvuleikjum eða á netinu?

... jú t.d. fórum við, ég og besti vinur minn í "Tindátaleik"... eiginlega er þetta svipað og tölvuleikur, nema hann er leikinn á gólfi en ekki í tölvu...

... við stilltum tindátunum upp við gólflista í sitt hvorum endanum á herberginu... í hvoru liði voru kannski 15-20 tindátar...

... síðan vorum við með legukúlu sem við rúlluðum eftir gólfinu og reyndum að skjóta niður eins marga tindáta hjá hvor öðum eins og við gátum...

...eftirfarandi er svona frásögn af þessu... í einhverskonar ljóðrænni framsetningu:

.

 

.

Inni.

Svo kom demba, alveg mígandi
og við fórum ekki út úr húsi
þú komst til mín með tindátana
mér fannst þínir fallegri
þeir voru líka dýrari
enda þið ríkari
pabbi þinn skipstjóri
minn bara stýrimaður.

En það var ekki útlitið
sem skipti máli
þegar stríðið skall á.
Mínir voru mestu harðjaxlar
og möluðu lið þitt
þegar legukúlan skall
á sundurskotnum gólflistanum

féll megni af liði þínu

dó

Ég blístraði brúðarmarsinn
hátt og snjallt
þér til hrellingar
hélt hann væri
hergöngumars.

Þá reiddist þú
sagðir að það mætti
ekki skjóta svona fast
og fórst heim til þín.

Svo héngum við inni
í sitthvorri fýlunni
þar til stytti upp.

 

Gömlu vinkonurnar

...Hún Jóhanna Gunnfríður bauð vinkonum sínum heim til sín um daginn... Jóhanna Gunnfríður er 83 ára og er enn í fullu fjöri eins og sagt er...

Það voru fjórar bráðhressar vinkonur sem runnu í hlaðið á leigubíl eitt þriðjudagskvöldið...

...það voru þær...

Kristjana Alvilda, Hulda Sæunn, Svanfríður Björt og Rannveig Storm... allar um og yfir áttrætt...þetta var eiginlega nokkurskonar spilaklúbbur... en þó hittust þær ekkert reglulega, bara svona af og til...
...þær kölluðu sig... Stormsveitina í höfuðið á Rannsý Storm... sem var foringi þeirra...

... þær komu sér fyrir í stofunni hjá henni Gunnfríði og byrjuðu að spjalla... margir myndu halda að þær hefðu hellt Sherrý í staup, nei ekki aldeilis... Það var Whiskey on the Rocks... sem fór í glösin og skál í botn... síðan var hellt meira í glösin...

.

.

... svo settust þær við spilin og  spiluðu vist... ein sat hjá og passaði að glösin yrðu aldrei tóm...
...eftir nokkra hringi þá rauk Kristjana Alvilda upp úr stólnum og öskraði; þú svindlar, Svanfríður Björt... og kastaði spilunum í aumingja Svanfríði sem er eiginlega sú saklausasta í hópnum... en þetta lét hún Svanfríður Björt ekki bjóða sér, heldur stóð upp úr stólnum og hljóp til Kristjönu Alvildu og sló hana á kjaftinn... og síðan klóruðu þær hvor aðra og öskruðu eins og vitleysingar... Rannsý Storm kom askvaðandi og reyndi að skilja þær að... Hulda Sæunn og Jóhanna Gunnfríður stukku líka til og fyrr en varði logaði allt í slagsmálum...

.

 

 .

Þær duttu um gólfin og köstuðu glösum og öðru lauslegu út í loftið... einhver rak sig í takkann á græjunum og Elvis Presley var líka farinn að öskra... 

... allt í einu var hurðinni hrundið upp og hópur lögreglumanna ruddist inn... eftir smá stund hafði tekist að koma ró á samkomuna...

Löggregluþjónarnir voru hálf sposkir á svipinn þegar þeir sáu slagsmálahundana... þær gömlu voru tiltölulega fljótar að jafna sig og brostu sínu blíðasta..., kannski örlítið skömmustulega...

.

 

.

... það síðasta sem fréttist af atburði þessum var að Elvis var farinn að syngja Love me Tender og fimm kátar konur svifu um gólfið í fanginu á lögregluþjónunum....