Mjög stutt dýrasaga

Einu sinni var hundur sem hélt að hann væri köttur og köttur sem hélt að hann væri kanína og kanína sem hélt að hún væri broddgöltur og broddgöltur sem hélt að hann væri sebrahestur og sebrahestur sem hélt að hann væri skarfur og skarfur sem hélt að hann væri kind og kind sem hélt að hún væri belja og belja sem hélt hún væri asni og asni sem hélt að hann væri forseti Íslands.

THE END
.

 

.

Svertingi eða Framsóknarmaður

Mágur minn er hvítur Íslendingur.

Hann komst reyndar að því um daginn að hann er svertingi. Hann var hjá tannlækni sem tók myndir í gríð og erg af tönnunum og tannrótunum og tautaði sífellt við sjálfan sig; Ja hérna, þetta er merkilegt, þetta er alveg stórmerkilegt.

Mágur minn vissi ekkert hvað var í gangi og gat ekkert almennilega spjallað við tannlækninn þar sem hann var með munninn fullan af tannlæknadóti.

Svo þegar tannlæknirinn var búinn að mynda og taka dótið út úr munninum gat mágurinn loksins spurt; Hvað er í gangi ???

Jú félagi, svaraði tannlæknirinn þú ert með bognar rætur eins og Afríkubúar ekki eins og hvítir menn !

Þið haldið kannski að ég hafi orðið fyrir áfalli að heyra þetta ? Nei ég er algjörlega næstum því fordómalaus og fagnaði því bara að fá svertingja í fjölskylduna.

Hrósaði reyndar happi yfir því að mágurinn hefði ekki verið að upplýsa það að hann væri Framsóknarmaður.
.

 

.

Líkur og Ólíkur

Einu sinni var maður sem hét Ólíkur. Hann átti bróður sem hét Líkur. Þeir voru ekkert líkir bræðurnir.

Einn daginn var Ólíkur ekkert líkur sjálfum sér og spurði Lík bróður sinn; Líkur bróðir er þetta virkilega ég ? Nei, Ólíkur bróðir þetta ert ekki þú, þetta er ég.

Já, ég vissi það ég er ekkert líkur sjálfum mér sagði Ólíkur og hélt út í heim að leita að sjálfum sér.

Líkur var hinsvegar miklu líklegri en Ólíkur og fór því bara heim og lagði sig. Heimildum ber hinsvegar ekki saman um það og segja sumir að í raun og veru hafi hann verið Ólíkur en það hafi verið Líkur sem hélt að hann væri Ólíkur.

Endar nú þessi skemmtilega saga um bræðurnar Ólík og Lík.
.

.

 

Öll þessi orð

Eitt það mikilvægasta sem maður gerir í samtölum við aðra, er að hlusta, því ef maður hlustar ekki þá er ekkert samtal, bara einræða.

Allt sem maður segir hefur verið sagt áður eða hvað ? Það skiptir máli í hvaða röð orðin eru sögð.

Tökum þessa síðustu setningu, notum sömu orð en ruglum röðinni. Þá lítur hún svona út;

Í máli það eru hvaða sögð orðin skiptir. Þetta skilur ekki nokkur maður ? Við verðum því að vanda okkur þegar við tölum.

Það eru til rosalega mörg orð í íslenskunni. Það er hægt að búa til fallegar sögur eða falleg ljóð úr þessum orðum bara ef þeim er raðað rétt. Ljóðin og sögurnar liggja í óröðuðum orðunum. Kúnstin er að raða þeim rétt upp. Hér er nokkrum orðum raðað upp svo úr verður lítil saga eða ljóð;

Stjörnurnar mínar.

Um nóttina gengum við
út í niðdimmt myrkrið 
vissum ekkert hvert
við ætluðum
héldumst í hendur
og dáðumst að
stjörnunum

þær blikuðu á
dimmbláum himninum
eins og þær vildu
vísa okkur veginn

ég horfði í augun þín
stjörnurnar mínar

og var tilbúinn
að fylgja þér
á heimsenda
.

.

Tyggjó

Ég nota tyggjó talsvert mikið.  Finnst gott að stinga upp í mig tyggjói og japla á því. Gefur ferskt bragð í munn og hreinsar öndunarfærin og heilann.

En ég er ekki einn um það að nota tyggjó. Enda sjáið þið mikið framboð af allskonar tyggjói í öllum búðum. Matvörubúðum, sjoppum, bensínstöðvum, jafnvel byggingavöruverslunum.

Einu staðirnir sem ég man eftir að selja ekki tyggjó eru kirkjur landsins. Mér finnst að þær eigi að selja tyggjó líka eins og allir aðrir. Prestarnir gætu gengið um með hatt og selt tyggjó, með ríflegri álagningu og grætt á tá og fingri.
.

 

.

Til eru frægir menn sem nota tyggjó; ég er ekkert frægur. Maður er ekkert frægur þegar það eru nánast bara kettirnir manns sem þekkja mann.
En oft hef ég þakkað Guði mínum fyrir að vera ekki frægur. Skildi Guð nota tyggjó ? Eða Lykla Pétur og allir englarnir ? Og hvað með Kölska sjálfan ? Hann hlýtur að japla, Fjandakornið.

Sá frægasti sem ég man eftir að er forfallinn tyggjóisti er Sir Alex Ferguson framkvæmdastjóri Manchester United. Maður sér það á kjömmunum á honum hvort hann er æstur eða rólegur, í góðu skapi eða vondu.

Ég veit ekki hvort það sést eins vel á mér þegar ég tygg... þarf að skoða mig í spegli.

Búinn að skoða... ég virðist pollrólegur.

Ekki hef ég kynnt mér sögu tyggjósins í þaula en var það ekki Ameríkaninn sem kom fyrstur með það til landsins á stríðsárunum ? Aðaltegundin var lengi vel Wrigleys; tyggjóplötur, gular, grænar, hvítar. Nú er Extra allsráðandi í litlum bitum... ábyggilega til að spara flutningskostnað.
.

 

.

Svo kom að því að ÞEIR settu nikotín í tyggjóið til að hjálpa fólki að hætta að reykja. Það var algjör snilld.

Ætli það sé ekki hægt að setja allskonar dót í tyggjó til að láta fólk hætta hvaða ósiðum sem er ?

Setja t.d. "Hólmstein" í tyggjó til að fólk hætti að vera Sjálfstæðismenn. Eða "Afhomm" til að rétta bátinn af.  Eða "Sannleikskorn" til að fólk hætti að ljúga ?

Svo mætti setja efni í tyggjó sem lætur fólk byrja á einhverju (maður má ekki bara hætta að gera eitthvað).

Dettur í hug "Skúr" svo maður skúri oftar. "Dug" svo maður verði duglegri og "Hunang" svo maður angi eins og Hun.

Eitt veldur mér heilabrotum varðandi tyggjóið. Það var einu sinni kallað tyggigúmmí. Nú heitir það bara tyggjó... tóku þér gúmmíið úr ?
.

 

.

 

Frakkaskáldið

Hann sat á kaffihúsinu og sötraði heitt súkkulaði. Það var rigning úti og regnvatnið rann niður gluggann. Á diski fyrir framan hann var kleina sem hann var hálfnaður með. 

Hann var með blað og penna á borðinu. Blaðið var autt. Hingað hafði hann komið til að yrkja ljóð.
Honum fannst hann ekki vera raunverulegur. Það var enginn raunveruleiki sem hann lifði í. Hann var sögupersóna í skáldsögu og það var einhver að lesa um hann í sögunni. Þannig leið honum meðan hann starði á dropana renna stríðum straumi niður rúðuna.
.


.

Þegar komið var að lokun, hneppti hann að sér svörtum frakkanum sem var allt of stór og gekk eins og skuggamynd út í rigninguna.

Þegar þjónustustúlkan tók af borðinu sá hún blaðið sem frakkaskáldið hafði skilið eftir. Hún tók það upp og las í hálfum hljóðum.

Ég er farinn úr þessari bók.

Flókin ást

... átti í erfiðleikum með að lesa þetta orð í dag...

 ÁSTjarnarkirkja.

... var lengi að fatta hvernig ást þetta var...
.

 

.

Þar sem ég hvíli mín lúnu bein - sögulok.

Við skildum við Hamar þar sem hann hafði tekið við græna steininum úr hendi dökkhærðu stúlkunnar.

Hann varð hamingjusamur í lífinu, eignaðist börn og buru og giftist Þuru.

Það var þó eitt sem angraði hann af og til. Hann sá svo eftir fallegu beinunum sem hann hafði gefið dökkhærðu stúlkunni.
Eftir því sem árin liðu ágerðist þrá hans að sjá og eignast beinin aftur.
Oft hafði hann gengið um fjöruna sína og sest á rekaviðardrumbinn og velt fyrir sér hvort hann ætti að nota óskina einu sem falin var í græna flata steininum.

Hann var farinn að dreyma beinin á nóttunni, þau töluðu til hans;

Pabbi viltu fara með okkur í fjöruna og sýna okkur æðarkolluna og ungana þeirra. Pabbi það var svo gaman að fara í göngutúra með þér; Pabbi viltu sækja okkur.

Hann vaknaði sveittur einn morguninn eftir svona draum. Klæddi sig í skyndi og stakk græna steininum í vasann.

Þegar hann var sestur á rekaviðardrumbinn í fjörunni, tók hann græna steininn upp. Hann hélt honum upp að andlitinu og sagði;

Ég óska mér að fá beinin mín aftur.
.

 

.

Elding lýsti upp gráan morgunhiminninn og nokkrum sekúndum seinna rauf þruma morgunkyrrðina, það byrjaði að rigna, algjört úrhelli.

Daginn eftir hafði stytt upp og sól skein í heiði.

 Við hliðina á rekaviðnum lá lítill strigapoki, hauskúpa af manni og hrúga af beinum. 

Sjórinn kyssti ströndina blíðlega þegar æðarkolla synti hjá með ungana sína.

 

Ríkisútvarp allra landsmanna ?

Það kom hvorki hósti né stuna frá Ríkisútvarpinu í a.m.k. 20 mínútur eftir að rafmagnið fór af.
Hér í Borgarnesi var rafmagnslaust í a.m.k. klukkutíma.

Ég vissi fljótlega (með símtali) að það var rafmagnslaust á Akureyri líka svo það var greinilega eitthvað mikið að.

Mér finnst Ríkisútvarpið klikka illilega að bregðast ekki fyrr við og upplýsa landsbyggðina hvað væri að.

Ef Reykjavík hefði dottið út þá hefði allt orðið brjálað á augabragði. Ríkisútvarpið getur því varla talið sig útvarp allra landsmanna með þessari frammistöðu.

Það er greinilega ekki sama hvar á landinu fólk býr.

Annars er þetta ótrúlega viðkvæmt kerfi hjá okkur að einhver bilun í Fjarðaráli leiði til þess að nánast allt landið verður rafmagnslaust.

Víðtæk rafmagnsbilun á landinu

Eftir 50 þúsund ár

Fyrir 40 árum miðuðu vísindamenn (man ekki í hvaða landi) á fjarlægar reikistjörnur og skutu í átt til þeirra... skilaboðum... veit ekki nákvæmlega hvernig þessi skilaboð eru... en þeir sendu þessi skilaboð náttúrulega í þeirri von að fá svar til baka... frá geimverum...

En það verða einhverjir aðrir en þeir sem fá svarið ef það þá einhvern tímann kemur til baka... því það tekur skilaboðin 25 þúsund ár að ná til stjarnanna og svo önnur 25 þúsund ár að koma til jarðarinnar aftur... oooo ég missi líklega af svarinu líka...
Þá verð ég dáinn... æ,æ... ég á eftir að sakna mín...

Gefum G.E. Hannessyni orðið;

Gull, silfur, demantar
eru ekki verðmæti
heldur tíminn
sem þú dvelur hjá mér
.

.