Brúðarkjóllinn

Eftir að hún fór inn í brúarkjólamátunina ákvað hann að rölta um nágrennið. Hann mátti ekki fara inn með henni og sjá brúðarkjólinn. Hann var yfir sig hamingjusamur eins og strákhvolpur, ástfanginn og glaður í hjarta.

Hann fór inn í bókabúð þar rétt hjá. Hann langaði til að gefa henni gjöf í tilefni dagsins. Reyndar langaði hann alltaf til að gefa henni gjafir, stórar og smáar. Hann elskaði hana óstjórnlega mikið. Allt fallegt sem hann sá minnti á hana, öll fallegu lögin og textarnir sem fjölluðu um ást snertu hann í hjartastað og hann sjá fyrir sér augun hennar. Þessi einstöku dökku augu sem voru full af ást og blíðu.

Hann fann ekki neitt sem passaði í bókabúðinni. Keypti þó styttu af hundi sem hann langaði að gefa dóttur hennar. Rölti áfram um nágrennið og fann blómabúð. Þar inni keypti hann stóra fallega rós. Hann langaði að gleðja hana, sýna henni hvað honum þótti vænt um það sem hún var nú að gera. Gefa henni rauða rós þegar hún kæmi út og væri búin að finna kjólinn. Kjólinn sem hann mátti ekki sjá en vissi að var ofboðslega fallegur, bara þegar hún væri í honum.

Sólin skein.

Hann langaði að setjast á  bekk og lesa blað. Innra með sér var hann svo rólegur, hafði aldrei fundið svona innri ró áður í lífinu. Mikið rosalega átti hann fallega framtíð fyrir augum. Sá búð hinum megin við götuna. Gekk yfir og keypti dagblað. Leit á forsíðuna þegar hann gekk yfir gangbrautina og sá ekki svarta bílinn sem kom á of mikilli ferð. Hann dó samstundis.

Fallega tilvonandi konan hans kom út úr búðinni brosandi. Hlakkaði til að segja honum að hún hefði fundið kjól sem væri einmitt hún.  Hann myndi gráta af gleði þegar hún gengi inn kirkjugólfið.

Svona hefði þessi saga getað endað en hún endaði ekki svona.

Heldur svona;

Hann gekk yfir gangbrautina með dagblaðið undir hendinni. Svarti bíllinn kom á of mikilli ferð en hann sá hann í tíma og rétt náði að stökkva frá honum. Bar fyrir sig hægri höndina þegar hann lenti á gangstéttinni og skrámaði sig.

Þegar hún kom út úr búðinni var hann einmitt að koma að bílnum sem hann hafði lagt þar rétt hjá. Hún brosti út af eyrum faðmaði hann og hvíslaði; ég fann æðislegan kjól, þú verður að hafa með þér servíettu í kirkjuna, ég er viss um að þú ferð að skæla.  Hvað kom fyrir höndina á þér, spurði hún þegar hún sá smá blóð seytla út úr skrámunum.

Ég rak mig aðeins í sagði hann.  þetta grær áður en ég gifti mig.  Þau brostu og horfðust í augu. Jæja, drífum okkur á Bæjarins besta og fáum okkur pylsu. Við þurfum að halda upp á þennan fallega dag.
.

 

Æ - æ - æ

Nú fer að kárna gamanið... fyrst var Al-Sjúbbidú-Bratt rænt af gulrótarbændum og nú er búið að taka alla Gíslana líka... hvar endar þetta?

Annars eru nýjar fréttir af Bratti.

Bréf barst frá mannræningjunum :

Landsambandi gulrótarbænda í Bleiksmýrardal hefur borist stuðningsyfirlýsing frá "Svenska visnavennervenskapen"

Svíarnir segja að Brattur hafi móðgað alla Svía með vísangerð sinni þegar hann birti vísuna
"Har du aldrig set foglarna"...  soddan mennesker skal mann kun har í morgenmad... eins og Svíarnir orða það í stuðningsyfirlýsingu sinni.

Brattur hefur bætt um betur og samdi þessa sænsku þjóðvísu í fangavistinni.
Vísan fjallar um það þegar maður er í sumarbústað og í heita pottinum og flugurnar eru að gera mann brjálaðan.

Flugarna í pottarna
De er so mange
Flugarna í pottarna
Jeg er so bange
Flugarna í pottarna
er flere en fimme
Flugarna í pottarna
de kann ikke svimme.

Nú krefjast Svíarnir þess að Al-Sjúbbídú-Bratti verði ekki sleppt fyrr en hann lofar að yrkja ekki meira á sænsku.

Meira seinna.
.

 

.

Gíslar í höndum al-Shabab

Brattur í gíslingu !

****BREAKING NEWS****

Þær fréttir voru að berast rétt í þessu að Brattur hefur verið tekinn höndum af nokkrum gulrótarbændum. Hann er því í gíslingu.

Málavextir eru þeir að Brattur setti niður nokkur gulrótarfræ í vor.

Gulrótarbændur óttast mjög þessa auknu samkeppni.

Þeir halda því Bratti vini mínum föngnum í blautum og köldum gulrótargeymslum norður í Bleiksmýrardal að því að talið er.

Krafa gulrótabændanna er að Brattur lofi að hætta ræktun og snúi sér þess í stað að því að tálga spýtur.

Þegar síðast sást til Bratts þá var hann klæddur grænum kakíbuxum, í gulri indíánaskikkju og með rauðan skúf í peysu.

En snúum okkur þá að veðurspánni.

Gert er ráð fyrir veðri um mestan part landsins þó má búast við eintökum skúrum eða litlum sumarbústöðum í uppsveitum.

Ef að við höfum einhverjar fréttir að færa ykkur af þessu einkennilega mannráni þá brjótum við fréttirnar aftur.
.

 

.

Stærðin skiptir máli

Ég komst að því að stærðin skiptir máli. Ég er 183 cm á hæð.

Við vorum að mála gluggana hjá okkur og veggflöt fyrir ofan þá.

Ákváðum að kaupa okkur álstiga til þess að þurfa ekki að leigja stillans og spara með því talsverðan pening.

Ég var mjög glaður þegar ég steig upp í stigann til að máta hvort ég næði ekki alla leið upp á hæsta punkt þar sem þurfti að mála.

En fyrst þurfti að skrapa gömlu lausu málninguna af. Allt gekk mjög vel framan af en svo kom að því að eitthvað óvænt gerðist á þessum góða degi. Ég teigði mig langt í málningu sem ég sá að var laus og reyndi að ná með sköfunni... teigði mig lengra og lengra... en það hefði ekki ég átt að gera. Stiginn féll á hliðina og ég sveif eins og dýfingamaður á Ólympíuleikunum niður í runnann beint fyrir neðan.
Áhorfendur ráku upp (fagnaðar?) óp.

Ég slapp með minniháttar skrámur... en uppgötvaði eftir fallið að stærðin skiptir miklu máli...

Ef ég hefði verið 387 sentimetrar að hæð þá hefði ég ekki þurft að nota stiga og þá hefði ég aldrei dottið.
.

.

En heppinn er ég að vera bara 1,83 cm að hæð, því ef ég hefði ekki þurft að kaupa stigann þá væri ég vís með að hafa keypt kassa af bjór fyrir þann pening og því hefði ég hæglega getað orðið fyllibytta.

Foglarna pä söen

Þessi skemmtilega sænska þjóðvísa varð til dásamlega sumarnótt í Trékyllisvík fyrir skemmstu.

Har du aldrig set foglarna pä söen
Har du aldrig set foglarna pä söen
Jeg synger allt som jeg kann
Men de shittar kun pä mann
Har du aldrig set foglarna pä söen

Jeg synger allt som jeg kann
Men de shittar kun pä mann

Har du aldrig set foglarna pä söen

Brattur brá sér í líki sænsks vísnaskálds og orti um það þegar kríurnar reyndu að kúka á hann og samferðafólkið.

Leikið var undir á spiladós.
.

 

.

Vont en það venst !

Þetta finnst mér nú bara hræsni í Framsókn og Borgaraflokknum. Halda líklega að þeir geti unnið nokkur % í vinsældum með svona tillögu.

Það er aðeins ein fær leið í Icesave málinu og hún er sú að samþykkja samninginn. Við verðum að borga skuldir "okkar" þó þær séu í raun ekki okkar heldur fáeinna auðmanna. Það er súrt í broti að þurfa að gera þetta svona en örugglega skárra en það sem mun  gerast ef við borgum ekki þessar skuldir.

Hrunið mun einnig fyrst hefjast ef Icesave samningurinn verður felldur. Við fáum ekki frekara lán frá AGS og ekki frá Norðurlöndum.

Eignir okkar verða teknar upp í skuldir hvar sem í þær mun nást og við hættum að geta flutt inn vörur... förum bara að éta sel, hval og hrossakjöt... með njólauppstúf...

Verði okkur að góðu !
.

 

.

 

Þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave

Hefjum Lóuveiðar strax !

Ég held við ættum líka að huga að öðrum dýrum sem eru að éta frá okkur matinn og trufla okkur mannfólkið á allan hátt.

Lóan er mesti skaðræðisgripur og hljóðmengunarvaldur.

Hver kannast ekki við það að vera staddur úti í náttúrunni í blankalogni og sól... þögnin er yndisleg... en allt í einu rífur skaðræðis dirrindí dirrindí þögnina og bókstaflega ærir mann.

Lóan étur síðan fleiri hundruð tonn á ári af allskonar flugum og pöddum sem silungurinn í ánum hefði annars étið. Við veiðum minna af silungi og þurfum því að kaupa meira af pizzum.

Bleikjustofninn í ánum er að hrynja samkvæmt nýjustu fréttum.

Við verðum því að hefja Lóuveiðar strax á morgun annars endar þetta með að hún étur okkur út á gaddinn.

Ég er virkilega orðinn langreiður út í þessa Lóu.
.

 

.

Fyrstu langreyðarnar í land

30 mínútur með mér.

Ég ákvað í gær að fá mér frískt loft. Rak nefið út um dyrnar og sá að það hafði stytt upp. Hlýtt var úti og blankalogn. Ég sleppti því að fara í regngallann eins og ég hafði upphaflega hugsað mér.

Ég gekk niður í fjöru sem er rétt hjá heimili mínu. Gríðarlega falleg klettaströnd sem ég hafði ekki hugmynd um að væri til áður en ég flutti í nágrenni við hana.

Þegar ég kom niður í fjöru sjá ég fyrst stóran loðinn kött sem lá í makindum í klettahlíð. Hann reis upp þegar hann varð mín var og við horfðumst í augu. Ég var nokkuð viss á að þarna var pabbi kettlingana kominn. Hann var nauðalíkur einum þeirra, eða einn þeirra honum. Virðulegur og fallegur köttur með stríðnisglampa í grænum augum.
.

 

.

Ég hélt áfram að kletti sem skagaði fram í sjóinn. Klifraði upp hann og settist á fremstu snös.
Stelkur kom fljúgandi. Ég hugsaði að hann væri alveg með það á hreinu hvert hann væri að fara þessi. Vængirnir báru hann ákveðið eftir haffletinum og hann stefndi upp í land.

Þá kom ég auga á skarf á smá skeri. Skarfurinn sá var að reyna að þurrka vængina í gríð og erg.
Utar á flóanum var líklega himbrimi. Var ekki með sjónauka en sé skrattakollinn vel frá mér (en aldrei að mér, eins og kunningjarnir segja).
Æðarkolla kom syndandi meðfram klettaströndinni og fjórir unga henni við hlið. Gaman að sjá hvernig fjölskyldan féll vel að þara og grjóti sem varði hana fyrir ránfuglum.
Nokkra skothvelli heyrði ég af og til. Leiðinda hávaði sem truflaði þessa helgu stund.

Allt í einu opnaðist himinninn og þvílík rigning, þvílík demba. Minnti mig á Demja Demja fótboltamanninn sem við Sir Alex keyptum fyrir nokkrum árum. Einu mistökin sem ég man eftir að við höfum gert á ferlinum, félagarnir.
.

 

.

Ég fikraði mig niður eftir blautum klettinum og hálf hljóp heim.
Leit við og sá að skarfurinn var búinn að leggja vængina niður. Hann hafði gefist upp.

Þessar 30 mínútur sem ég átti þarna með sjálfum mér voru bara miklu viðburðaríkari en ég hafði reiknað með áður en ég lagði af stað.

Kom heim með hreina sál... en blautur að utan og skítugur.

Þetta var mjög skemmtileg, stutt ferð með sjálfum mér.
Þið ættuð bara að prufa að vera með mér þegar ég er einn.

 

Hvenær dó Jón ?

Í tilefni 17. júní.

 Kennarinn:

Hvenær dó Jón Sigurðsson ?

Nemandinn :

Ó, er hann dáinn ? Ég vissi ekki einu sinni að hann hefði verið veikur.
.

 

.

Allt á fullu

Já ég er búinn að setja niður gulrætur og náttúrulega kartöflur. Það verður því gulrótarterta á borðum mínum í haust að sjálfsögðu.

Lager ísskápurinn er líka orðinn troðfullur af sultu. Ég verð þó að viðurkenna að ég kom ekki mikið nálægt sultugerðinni en ég ætla að koma töluvert við sögu að borða rabarbarasultuna með lambalæri og pönnukökum á næstunni.

Svo er spurning hvort maður fari ekki út í frekari ræktun?  Stækka matjurtareitinn og setja kraft í framleiðsluna.

Nágranninn er lögga svo allt verður nú þetta að vera lögum samkvæmt.
.

.

Þið tókuð eftir því að ég talaði um "Lager ísskápinn"... jú sko sá gamli var ekki alveg að gera sig, hillurnar í hurðinni löngu horfnar svo það var keyptur nýr ísskápur... en þeim gamla var ekki hent. Hann er nú bara fram í þvottahúsi og tekur umframbirgðir sem kunna að myndast... og getur geymt hugsanlega matjurtir í framtíðinni... ég er tilbúinn í slaginn þarf bara að skipta um kennitölu... kannski sel ég svo löggunni smávegis á svörtu...

Mig langar að helst að rækta sætar kartöflur... ég er orðinn leiður á þessum ljótu...
.

 

.

Matjurtafræ seldist upp og sendingar beðið