Uppáhalds ljóðið mitt

Tárin hrynja.

Senn dimmir hér skerinu á
og svanirnir fljúga á brott
Króknuð og köld verður þá
kinn mín, það er ekki gott

Ég engan get yljað mér við
er alein með ískaldar tær
Í hjarta mér hef engan frið
hjálpið mér, komið þið nær

Ég sakna það nær engir átt
ég man enn þinn síðast koss
Ég titra og tala svo fátt
og tárin hrynja sem foss

.

.

Athugasemdir

[Bergljót Hreinsdóttir, 11.9.2008 kl. 22:16]

...fallegt og ssorglegt í bland...fær tárin til að þrýsta á...

[Guðný Anna Arnþórsdóttir, 11.9.2008 kl. 22:47]

Æ, sorglegt .... og já, eins og Bergljót segir, fallagt.

[Steingrímur Helgason, 11.9.2008 kl. 23:28]

rómó, rómó ..

Þúrtdúllz...

[Gulli litli, 12.9.2008 kl. 01:31]

Já rómo...fallegt..