Unginn flýgur úr hreiðrinu

Það kemur alltaf sá tími að ungarnir fljúga úr hreiðrinu. Ungarnir mínir flugu burtu fyrir löngu, eða þannig. En þeir fóru ekki langt. Búa stutt frá okkur svo við sjáum þá af og til með litlu ungana sína og það er gott.

Þegar dóttir mín var að slíta sig að heiman var ekki laust við að manni þætti það erfitt, enda finnst manni börn aldrei nógu stór til að fara undan verndarvængnum og fljúga út í víðáttuna þar sem margskonar hættur bíða, en veit samt innst inni að það er einmitt það sem þau þurfa að gera.

Þetta ljóð fann ég í dóti hjá mér um daginn.

 

Skórinn

Þegar ég kom út
í morgun

fann ég strigaskó
á stéttinni

þú hafðir
yfirgefið hreiðrið
kvöldið áður
með dót þitt
í poka

ég tók slitinn
skóinn
og hélt honum
að mér

kannski
kæmir þú seinna
að vitja hans

 

Athugasemdir

[Anna Einarsdóttir, 25.8.2007 kl. 12:05]

Brattur með hlýja hjartað sitt.    Rosa flott !

[Vilborg Traustadóttir, 25.8.2007 kl. 12:23]

Tár, tár, tár og svo gleðitár...........það er svo tregablandið en gleðilegt þegar ungarnir fara að feta sig áfram.....yndislegt ljóð.

[Halldór Egill Guðnason, 25.8.2007 kl. 17:08]

Brattur, þú grætir mann! Mikið er þetta fallegt og svo innilega satt. Ekki öllum gefið að koma svona vel orðum að þessu. Þú ert séní

[Jóna Á. Gísladóttir, 25.8.2007 kl. 22:49]

aaawww... fallegt.

[Jóna Á. Gísladóttir, 25.8.2007 kl. 22:54]

vona að þér sé sama að ég skrifaði þetta í skissubókina mína?

[Brattur, 25.8.2007 kl. 22:56]

velkomið Jóna...