Hérinn og gæsin

Einhvernvegin minnir þessi Framsóknarfarsi mig á gamla sögu;

Einu sinni var bóndi sem átti héra og gæs... hérinn var slóttugur og vissi að bóndinn myndi annað hvort éta hann eða gæsina um jólin...

Hérinn gerði samkomulag við bóndann... hann lofaði að hjálpa honum að setja niður gulrætur og vera duglegur að smala fénu með honum... hérinn æfði sig dag og nótt að gelta eins og hundur til að geta sinnt hlutverki sínu í smalamennskunni... hann náði því svona næstum því, en var samt alltaf hálf skrækur, eins og hundur með hálsbólgu...

Gæsin var hinsvegar himinglöð á hverjum degi og vappaði um bæjarhlaðið og söng af hjartans lyst... Stundum settist bóndinn hjá henni og þau tóku lagið saman...
.

.

Svo leið sumarið og vetur gekk í garð... hérinn snérist eins og skopparakringla í kringum bóndann og reyndi að þóknast honum í öllu... sleikti gleraugun hans og þreif, setti nýja klósettrúllu á haldarann þegar sú gamla var búin og kveikti á hádegisfréttunum svo dæmi séu tekin...

Í desemberbyrjun fór bóndinn að raula jólalög... Ó, Helga nótt söng hann meðal annars... gæsinni þótti það lag undurfagurt og lærði það strax og gat tekið undir... þetta er nú meiri gæsin sem ég á, hugsaði bóndinn, syngur svo fallega og færir mér birtu og yl í sálartetrið...

Hérinn varð hálfsmeykur þegar hann sá hvað bóndinn var heillaður af gæsinni... hann reyndi að syngja líka, en þvílík hörmung, skrækur og falskur var hann svo bóndann verkjaði í eyrun og fékk hausverk...

Á Aðfangadag settist bóndinn við borð sitt, í matinn var svikinn héri...

Á eftir settist hann inn í stofu og gæsin með honum... þau sungu Ó, helga nótt...
Það hljómaði fegurra en nokkru sinni áður.
.

 

.

Ósætti um aðgerðirnar