Mývatnssveit í dag

Keyrði um Mývatnssveit í dag...

Vindbelgur 

 .

.

Laxá í Mývatnssveit

.

 

.

Mývatn

.

.

Svanirnir sem svifu á brott í haust eru komnir aftur... 

.

 

 

.

Sjaldan fellur eplið

... var pínu montinn af syni mínum um daginn... reyndar er ég alltaf montinn af þessum strák...

Hann  er verslunarstjóri í matvöruverslun úti á landi og sprellaði svolítið þann 1.apríl...

Þetta var skrifað í staðarblaðið um gabbið:

"Þriðjudaginn 1. apríl sl. átti ég erindi í Samkaup hér á Blönduósi og verð að segja að það var skemmtileg verslunarferð. Aprílgabb verslunarstjórans var með því betra sem ég hef séð. Ég gerði mér far um að vera svolítið lengi á kassanum og fékk mér svo kaffisopa áður en ég fór út, eingöngu til að fylgjast með fólki sem kom í búðina og sá skiltið góða, þar sem viðskiptavinir voru vinsamlega beðnir að fara út skónum vegna kvartana ræstingafólks út af óhreinum gólfum. Margir áttuðu sig á gríninu, vitandi hvaða dagur var, en nokkrir gerðu sig líklega til að taka af sér skóna, enda nokkrum skópörum stillt upp við skiltið svo allt liti sem trúlegast úr. Afgreiðslufólkið stoppaði svo þá trúgjörnu af áður en þeir fóru að arka um búðina á sokkaleistunum. Það var áreiðanlega mikið hlegið í Samkaup þennan daginn".

.

.

Líkur pabba sínum hehehehe....

 .

.

Dular

... við erum búin að vera úti á verönd í morgun að drekka morgunkaffið okkar... reyndar er ég næstum því þekktur fyrir að drekka ekki kaffi... ég er te-maðurinn ógurlegi...

... drakk nýtt te í morgun sem heitir Dular... rosalega gott... drakk eiginlega of mikið af því...

... nú er ég orðinn Dularfullur...

.

 

.

Ég er að spá

.

 

.

Ég á mér draum... hann er ekki flókinn... mig langar í banana... en ég á bara ekki fyrir honum...

Í gær borðaði ég 2 rúsínur... og Húsavíkur jógurt með jarðarberjabragði... er Húsavíkurjógúrtin framleidd í Reykjavík?

En nú er ég svangur... mig langar svo í banana... en það er kreppa, svo ég skil vel þó enginn vilji gefa mér peninga til að kaupa hann... svo eru allir hálf blankir eftir Hannesar Hólmsteins söfnunina...

Ég samdi ljóð í dag...

Banani banani banani
Lífið er rússíbani
Skildu menn lenda á Mars
í apríl?

 

 

Natt í Kakadú

... þegar ég var að alast upp á Ólafsfirði, þá var eitt af því skemmtilegasta sem maður gerði, að fara í bíó... þrjú bíó á sunnudögum... bíóauglýsingar voru hengdar upp með teiknibólum á ljósastaur einn í bænum, sem alltaf var útataður í teiknibólum og pappírssneplum...

Bíóhúsið var þannig gert að niðri var salurinn þar sem fólki sat... uppi voru svo svalir... Bíóstjórinn hét Grímur...

.

 

. 

Þegar búið var að hleypa krakkaskaranum inn í sal, biðum við spennt eftir að Grímur kæmi... hann þurfti nefnilega að ganga yfir þessar svalir til að komast inn í sýningarsalinn... svo það fór ekki framhjá nokkrum manni þegar hann var mættur á svæðið...

Og þegar hann birtist... hrópaði salurinn... Grímur er kominn... Grímur er kominn...

Grímur tók ofan hattinn og hneigði sig...

.

 

.

Stuttu seinna hófst svo bíóið... en svo komu stundum myndir sem voru bannaðar, yngir en 12 ára... Grímur var mjög sniðugur í því... hann tók nokkrar slíkar myndir og klippti þær saman í eina... tók verstu atriðin út... og kallaði þessa samsuðu "Ýmsar myndir"... yfirleitt voru þetta einhverjar stríðs- og/eða indíánamyndir... þetta fannst okkur krökkunum frábært... síðan komu íslenskar myndir eins og "Síðasti bærinn í dalnum"... og gott ef Gilitrutt var ekki sýnd líka... þvílík ófreskja... ég fæ enn hroll þegar ég nefni nafn hennar...

Seinna var svo reist nýtt félagsheimili þar sem bíósýningar héldu áfram... ýmsar ógleymanlegar myndir sá maður, eins og "Byssurnar frá Navarone" með Antony Quinn og fleiri köppum... Greifinn af Monte Cristo... Grikkinn Zorba...

.

.

Og svo man ég eftir einni mynd sem var hræðilega leiðinleg og hef alltaf sagt hana leiðinlegustu bíómynd sem ég hef nokkurn tíman séð... og hún hét því skemmtilega nafni "Natt i Kakadú" held að þetta hafi verið þýsk dans- og söngvamynd, eins og það hét nú... ef þið hafið tök á því að sjá hana...

....endilega ekki gera það...

Öruggur sigur

... jæja... þá er nokkuð víst að United fær ekki mark á sig gegn Blackburn... og ég er einnig nokkuð viss um að þeir raða nokkrum á þá... spái 0-4 og þá fer nú dollan alvega að verða klár...

.

 

 

.

Vidic og Nani klárir í slaginn

Paur

... undanfari hatta var mjög skemmtilegur hlutur... kallaður paur... af því að hattar höfðu ekki verið fundnir upp þá vissu menn náttúrulega ekki hvernig hattur ætti að líta út... þess vegna var fyrsti hatturinn sem framleiddur var, ekki hattur, heldur paur - og ekki vissu menn heldur að þessi hlutur ætti eftir að heita hattur... hvernig í ósköpunum gátu menn vitað það?... hvað eigðum við að láta þetta heita, sögðu Zwúpímenn..., (því auðvitað var fyrsti paurinn gerður í Zwúpílandi)... er ekki paur ónotað orð hjá okkur?

jú, enginn kannaðist við að það væri í notkun... svo það var bara ákveðið á stundinni...

Hér er svo mynd af paur... sem sumir kalla reyndar höfuðpaur...

Ef þið, kæru hlustendur, hafið einhverjar spurningar um Zwúpímenn og siði þeirra... þá endilega sendið mér línu...

.

 

.

 

 

Sagan um húfinn

Það eru kannski ekki margir sem hafa séð húf... en fyrir ykkur sem ekki vita það... þá er húfur pallur eða platti sem var hafður á heimilum fólks í í landi sem heitir Zwúpi og er ekkert nálægt Undralandi...

Í gamla daga þegar menn í Zwúpi landi fóru í stríð við Krákupjakkana... og komu heim til sín aftur að stríði loknu... þá fóru þér beint á húfinn... þar voru þeir skoðaðir í bak og fyrir til að sjá hvort allt væri nú í heilu lagi eða hvort einhversstaðar væru sár sem þurfti að gera að...

Ef menn voru í lagi... þá var sagt; "hann er heill á húfi"...

Já, já... svona er nú þessi saga... krakkar mínir...

.

.

 

 

 

Ég fór á trampólín

... ég fór út í vorblíðuna á sunnudaginn og skellti mér upp á trampólín... ég er svosem ekkert vanur trampólínhoppari... en þetta virtist auðvelt þegar ég horfði á krakkana sem svifu eins og músarindlar yfir trampólíninu...

já, það var vor í lofti og ég var í lofti - hoppaði af mikilli list... fyrst ekkert rosalega hátt... svo aðeins hærra og hærra... og miklu hærra... Jíííííííííííííí

.

 

.

....þegar maður hoppar upp í loftið þá er eitt sem gerist alltaf... maður kemur niður aftur... og þegar ég kom niður í eitt skiptið... var eins og það hefði komið mér á óvart... ahhh....... bakið maður... það kom þessi ferlegi slinkur á bakið og ég var úr leik...

....staulaðist niður af trampólíninu og inn í rúm... hvar ég gat hvorki legið né setið og hvað þá staðið...

Nú er ég enn með aumt bak og ekki neitt sérlega brattur... 
Fólk varð mjög hissa þegar ég sagði hvað hafi komið fyrir mig...

... Veistu ekki að trampólín er fyrir börn?...

Nei, ekki vissi ég það... það stóð ekki neitt um það í leiðbeiningunum...

Það sem ég lærði hinsvegar af þessu var...

Ég er barn í anda... bakið er örlítið eldra...

Skrekkurinn

... Var á gangi í sakleysi mínu útí í skógi... sé ég þá ekki hvar liggur Skrekkur í reiðuleysi á bak við mosaklæddan  stein...

Og mig sem alltaf hafði langað svo mikið til að eignast Skrekk... ég horfði í kringum mig, hlustaði eftir hljóðum í skóginum... ekkert heyrðist... nema söngur rauðbrystings í fjarska...

Ég teygði mig í Skrekkinn og tók hann varlega upp... hélt á honum fyrir framan mig og dáðist að honum... hjartað mitt hoppaði af gleði... hann var svo fallegur...

En þá allt í einu heyri ég að rauðbrystingurinn var hættur að syngja... ánamaðkur skreið í skyndi undir fölnað laufblað...

Ég mundi eftir málshættinum; "Þegar rauðbrystingurinn hættir að syngja, ekki syngja"

.

 

.

Ég hélt því niður í mér andanum og sperrti eyrun... skrjáf í laufblöðum stutt frá mér... ég stakk Skrekknum undir peysuna, girti hana í buxurnar og herti að beltið...

Sá ég þá ekki hvar endi á stiga kemur í ljós milli trjáa... fleiri og fleiri stigar birtust... hjartað í mér var hreinlega komið upp í háls... og vildi að ég hlypi af stað... og það geri ég öskrandi.

STIGAMENNNNNNNNNNNN..................................

.

 

.

Ég hljóp  eins og fætur toguðu í gegnum skóginn í átt að sléttunni... ef ég næði þangað þá vissi ég að ég væri hólpinn... vissi að Stigamenn fara aldrei út úr skóginum...

Þeir hlupu á eftir mér og skræktu og veinuðu svo sveið í eyrun... stigaendi slóst í afturendann á mér og ég hélt að leikurinn væri tapaður... en þá allt í einu opnaðist skógurinn og sléttan blasti við...

Ég hljóp samt áfram aðeins lengra, stöðvaði og leit til baka... þarna stóðu Stigamennirnir ógurlegu, fýldir á svip í skógarjaðrinum og steyttu stigum...

En ég, snéri við þá baki og hélt mína leið... hrósaði happi, hjartað hafði sigið niður á sinn stað, ég var hamingjusamur...

Ég hafði sloppið með Skrekkinn...

.

 

.