Spaðadrottingin

Hann var búinn  að vera að spila í marga tíma og nú var komin niðdimm nótt... honum hafði gengið illa... hafði tapað hverju einasta spili... þetta eru örlögin, hugsaði hann... mér er ekki ætlað að vinna í þetta sinn...

Þetta er síðasta spilið, ákvað hann innra með sér... 

Hann teygði sig í spilin á borðinu, tók þau upp og sorteraði....átti bara eftir að taka eitt upp... hjartslátturinn varð örari...

Skyldi það vera spilið sem hann vantaði?
Það fór gleðistraumur um hann þegar hann horfði í falleg augu drottningarinnar.

Nú hafði hann öll spilin í hendi sér.
.

.