Hlið

Var á ferð í Mývatnssveit í síðustu viku. Veður var sérlega fallegt, sólin að rembast við að komast eins hátt á loft og hún gat á þessum árstíma. Þessi fagra sveit var eins og málverk.

Ég staldraði við þetta hlið og fannst það sem ég sá nokkuð táknrænt. Það var ískalt og snjór yfir öllu, en á lofti í fjarska var þessi fallega birta.

Kallaði þetta í huganum; Hlið framtíðarinnar.

 

.

Athugasemdir

[Þorsteinn Valur Baldvinsson, 18.1.2009 kl. 21:16]

Ert farin að eldast Brattur minn, orðin spakur af speki og líklega borðar þú spelt brauð með kæfu á langferðum um landið.

En það upplifa margir fegurð náttúrunnar sem svipaða tilfinningu og trúar frelsun eða ást, eittthvað einstakt sem virðist aukast með árum lífs.

Njóttu gæskur

[Brattur, 18.1.2009 kl. 21:33]

Já, Þorsteinn, stundum verður maður allt að því væminn úti í náttúrunni og finnst sem maður sjái og skilji hver aðalatriðin eru í lífinu... oftast er ég hálf svangur á ferðalögum mínum, skyndibitinn er aðalfæðið... þá hlakka ég til að koma heim og borða þar besta mat í heimi!

[Hrönn Sigurðardóttir, 18.1.2009 kl. 21:52]

Flott mynd! - Það er rétt að stundum verður maður allt að því væmin úti í náttúrunni! Ætli séu til ofsanáttúrufólk? Svona eins og ofsatrúarmenn? Og væri það fólk þá hættulegt náttúrunni svona eins og ofsatrúarmenn fæla fólk frá trúnni?

[Halldór Egill Guðnason, 19.1.2009 kl. 06:42]

Flott mynd hja ther Brattur minn. Thu ert lunkinn med linsuna. Thetta gaeti vel verid hlid framtidarinnar. Vandinn er bara sa ad thad hitta ekki allir i gegnum thad, thvi midur.