Bak við tómarúmið

Í gegnum næturhúmið
ég gekk á slitnum skóm
Fann bak við tómarúmið
Hvar tórði lítið blóm

Ég vatn því gaf að drekka
Því það var ósköp þyrst
Ég heyrði grát og ekka
Það vin sin hafði misst

Ég hafði ei margt að gefa
Þó hjartað væri hlýtt
Ég grátinn vildi sefa
Og strauk því létt og blítt

Ég hugsa oft um blómið
um það er ekki að fást
Því bak við tómarúmið
er ósköp lítil ást
.

 

.