Kavíar

Ég opnaði ísskápinn í morgun til að sjá hvað ég gæti fengið mér í gogginn í morgunsárið.

Ég var afslappaður og átti engan veginn von á því sem gerðist.

Og hvað getur svo sem gerst þegar maður opnar ísskáp ?

Algjörlega grandalaus, vel hvíldur á sál og líkama horfði ég á kavíar túpu, nokkuð stóra, renna af stað eftir salatpokanum.  Ég varð strax ekkert hræddur en ég hefði átt að vera það.

Túpan sveif út úr ísskápnum eins og finnskur skíðastökkvari og grjótharður, mjór afturendi hennar lenti ofan á uppáhalds stóru tánni minni. Og þvílíkur sársauki. Það var eins og meitill hefði lent á henni. Og ég er enn að drepast í tánni nærri því klukkutíma síðar.

Ég sagði betri helmingnum frá þessu og bætti við að ég væri örugglega fyrsta manneskjan í heiminum sem hefði meitt mig á kavíar. Það væri nú ekki hægt að toppa það.

Þú manst þegar ég meiddi mig á sjúkrakassanum, svaraði þá betri helmingurinn !
.

.