Fjörkálfurinn Anna

Hin lífsglaða og síkáta Anna Einarsdóttir, bloggvinur minn numero uno, er að fara í svaðilför á morgun... eitthvað svo helvíti líkt henni... ég ætla að nota tækifærið og þakka henni fyrir alla skemmtunina í sumar... það er ekki hægt annað en að kútveltast um úr hlátri þegar Anna er í essinu sínu... hún er ótrúlega fljót að hugsa... held að hún sé með tvo stóra heila, en ekki eins og ég bara með einn lítinn... og svo koma vísur og ljóð í fossum frá henni... Gullfossum....

... Anna er mikið náttúrubarn... held hún hafi verið (fjör-) kálfur í fyrra lífi...

... Anna, þetta er engin minningargrein... bara svona góða ferð sending til þín....

 

Einu sinni þegar ég var
að sækja beljurnar
upp í hólf
þá brast á þessi svarta þoka

ég var rétt komin að
gömlu trébrúnni
þegar allt varð blint 

ég sá ekki handaskil
og beljurnar bauluðu órólegar
neituðu að fara lengra

þá birtist við hlið mér huldumaður
með ljóst hrokkið hár
og leiddi mig yfir brúna
kýrnar gengu hljóðlega
yfir á eftir okkur

kveðja, Anna