Ég bloggarinn

... ég hef stundum bloggað um hvalveiðar og hvað mér finnst það mikil tímaskekkja að við skulum vilja veiða hvali... ég hef stundum bloggað um pólitík og ástandið  í þjóðfélaginu í dag, hver ber ábyrgð á bankahruninu og hverja á að draga til saka og ábyrgðar í því máli... ég hef stundum bloggað um Bónus og  blekkingar þeirra gagnvart íslenskum neytendum...

Ekkert af þessum færslum hafa fært mér neina gleði.

Það sem færir mér mesta gleði er að skrifa mínar "Instant" smásögur og einstaka ljóð, ásamt því að stríða Liverpool mönnum þegar þeir tapa.
.

 

.

Ég er þakklátur þeim sem nenna að skrifa um þjóðfélagsástandið og gagnrýna það sem miður fer. Þakklátur þeim sem hafa úthald til að veita ráðamönnum aðhald.

Ég hef mínar skoðanir á flestu því sem verið er að ræða um varðandi þjóðfélagið og hvernig við viljum byggja það upp... en mér finnst það bara ekki fara mér vel að hafa framsögu um slík mál í bloggi... hef þó gaman af því að henda inn einu og einu kommenti á vel valda staði og mun halda því áfram...

...ég ætla því í framtíðinni að einbeita mér meira að því sem mér finnst skemmtilegt... sögum, ljóðum, húmor, fótbolta... veit að slík blogg drukkna í kosningabloggunum sem eiga eftir að tröllríða bloggheimum á næstu vikum...

Enda þessa færslu því á instant smásögu sem ég hef ekki einu sinni hugmynd um hvernig verður á þessu augnabliki, en hér kemur hún;
.

 

.

Einu sinni var drengur sem átti ekki heitari ósk en þá að verða píanóleikari.
Dag einn lenti hann í slysi og missti aðra höndina.
Hann vissi þá að hann yrði aldrei píanóleikari... hann hóf þá að semja lög fyrir píanó sem þóttu svo falleg að allir færustu píanósnillingar veraldar pöntuðu verk hjá honum og fluttu á stórkonsertum um allan heim... hann vann öll þau verðlaun sem hægt var að vinna til á sviði tónlistarinnar...

Hann var alltaf viðstaddur frumflutning laga sinna og var klappaður upp á svíð þar sem hann var hylltur af aðdáendum sínum...

Þegar hann hlustaði á lögin sín leikin af heimsins bestu píanóleikurum hugsaði hann oft;

Að missa er að fá.

.

.

Athugasemdir

[Einar Indriðason, 23.2.2009 kl. 23:25]

Smásögurnar þínar eru ágætar.  Ég kannast alveg við svona vissa bloggþreytu.  Ég fékk svona bloggþreytu síðasta sumar þegar borgarstjórnarflippið var á fullu... og... ég er ekki frá því að ég er farinn að finna einkennin aftur núna, þegar framapotandi stjórnmálamenn reyna að ota sínum tota út og suður....

En haltu áfram með smásögurnar... þær ágætar og öðruvísi innskot í flóru lífsins þessa dagana :-)

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 25.2.2009 kl. 13:23]

Þessi saga ætti næstum heima í Biblíunni sem dæmisaga. Það væri nú gott ef við Íslendingar nýttum þessa „kreppu“ til að auðga andann, læra af reynslunni og njóta líðandi stundar.

Ég treysti þér manna best til að stuðla að því og ég heiti því eða hóta (hvernig sem á það er litið) að koma hér við og drekka í mig sögurnar þínar, því þær eru mannbætandi.  Verður góð hvídl til að geta haldið áfram að blogga um hverstu vonlausir margir stjórnmálamenn eru um þessar mundir.

Til að hjálpa þér með að gera grín að mínum mönnum ætla ég að senda þér eina mynd og vona að þú látir svo um kyrrt liggja og syngir bara með okkur You'll Never Walk Alone

[Brattur, 25.2.2009 kl. 17:49]

Takk fyrir innlitið bæði tvö...

Ingibjörg, þessi mynd er skemmtileg, fer reyndar eftir því hvorum megin við borðið maður situr...  en verðið þið púllararnir bara ekki að segja eins og Jóhanna; minni tími mun koma... og svo er bara að hafa gríðarlega þolinmæði...

[Ingibjörg Friðriksdóttir, 26.2.2009 kl. 15:59]

Sástu leikinn í gærkvöldi? Við erum komin hálfa leið í áttaliðaúrslitin, bæði þú og ég.